"Szkarłatna wdowa" Nicole Byrd

Trzeci tom cyklu "Saga rodziny Sinclair"

Lucy, po śmierci męża, zmuszona została do zwolnienia prawie całej służby i wyprzedania wszystkich cennych przedmiotów znajdujących się w domu. Pomimo tego, nie jest w stanie spłacić wszystkich długów, jakie dostała w spadku. A codzienne życie prowadzi nad wyraz skromne, często kładąc się spać z pustym żołądkiem.

Tak sprawy mają się do czasu poznania przystojnego i tajemniczego wicehrabiego Nicolasa Ramseya, który dla Księcia Regenta prowadzi śledztwo zaginięcia rubinu o nazwie "szkarłatna wdowa". Okazuje się, że Stanley zmarły mąż Lucy, był zamieszany w kradzież klejnotu. Postanawia, więc ona pomóc Ramseyowi w poszukiwaniach, licząc na część nagrody za odnalezienie rubinu.

Na plus dla książki, należy zaliczyć brawurowe, trzymające w napięciu sceny konfrontacji naszych bohaterów z londyńskimi rzezimieszkami. Ucieczki, walka wręcz, ukryte sztylety, broń palna, potyczki w ciemnościach - wszystko opisane zostało całkiem nieźle. Nie uratowało to jednak całej książki od lekkiego powiewu nudy. Dość kiepsko poradziła sobie autorka z wątkiem emocjonalnych naszych bohaterów. Niby się kochają, niby się boją, pałają namiętnością, której nie chcą dać się ponieść, ale jakoś tak nie porywa nas ta huśtawka emocjonalna.

Szczególnie, jakiś taki bezosobowy, wyszedł Pani Byrd, wicehrabia. I tak jak większość bohaterów romansów przyprawia czytelniczki o przyspieszone bicie serca, tak tym razem, ja miłością do Nicolasa nie zapałałam. 

No i na koniec bez komentarza (bo i takiego nie potrzeba) pozostawię dwie szczególne sceny: pierwsza, gdy na herbatce u hrabiny Sinclair, panie z londyńskiej pruderyjnej dziewiętnastowiecznej arystokracji, radzą młodej wdowie, że powinna sobie wziąć kochanka na poprawę humoru, a druga, jak tłumaczą francuskie metody antykoncepcji.

Książkę oceniłam w skali od 1 do 6 na 3. Nie jest całkiem zła, ale czytałam wiele, dużo lepszych romansów historycznych.