"Trzy boginie" Nora Robert

To moje pierwsze spotkanie z Norą Roberts w dużym formacie. I jestem na prawdę zachwycona. Czytane do tej pory krótkie powieści wydawane głownie przez Harlequina owszem były całkiem niezłe, ale nie powalały mnie na kolana. "Trzy boginie" natomiast to historia z dużym rozmachem: na ponad pięciuset stronach znaleźć możemy katastrofę morską, tajemnicze greckie statuetki, trzy historie miłosne, zabójstwo i brawurowe włamanie rabunkowe.

Wszystko zaczęło się w roku 1915 na pokładzie tonącej Lusitanii. W trakcie tych tragicznych wydarzeń, cudem od zatonięcia ocalona zostaje pierwsza z trzech Mojr - srebrnych figurek, które już przed laty były legendarne, a ich odnalezienie było marzeniem kolekcjonerów dzieł sztuki. Na początku dwudziestego pierwszego wieku potomkowie Felixa Greenfielda. w którego kieszeni mojra dotarła na brzeg Irlandii, tracą pamiątkę rodzinną, na rzecz bezwzględnej i chciwej kolekcjonerki Anity Gaye. Malachi, Gideon i Rebecca ruszają więc na poszukiwanie pozostałych dwóch figurek, aby sprzedać je z olbrzymim zyskiem podstępnej Pani Gaye.

Wreszcie po dość długich poszukiwaniach odnalazłam książkę na prawdę kosmopolityczną: jej akcja rozgrywać się będzie w Irlandii, Finlandii, Czechach, Grecji  i Stanach Zjednoczonych. Dzięki temu będziemy mogli pospacerować w trakcie helsińskich białych nocy, odwiedzić klub ze striptizem w Pradze, a także wjechać na szczyt Empire State Building w Nowym Jorku. Czytając czułam się na prawdę usatysfakcjonowania mnogością opisanych miejsc, a co najważniejsze scena w Londynie (to miasto chyba jest miejscem obowiązkowym dla autorek romansów) trwała raptem kilka stron.

Bohaterowie stworzeni przez Norę Roberts niezmiernie mnie zachwycili. Moją ulubienicą jest hipochondryczna, neurotyczna i nieśmiała Tia Marsh, która na naszych oczach przechodzi cudowną metamorfozę. Nic w tyle nie pozostaje piękna i bezkompromisowa striptizerka Cleo, a także geniusz komputera, który potrafi walczyć o swoje, czyli pełna temperamentu Rebecca. To właśnie panie (nietypowo dla romansu) są bardziej wyrazistymi bohaterkami, trochę w cieniu pozostawiając panów - dwóch lekko nieokrzesanych Irlandczyków i jednego przedsiębiorczego Amerykanina.

Powieść jest niezmiernie dynamiczna - wiele wydarzeń rozgrywa się nie zwalniając tempa ani na chwilę. Wszystko opisane jest znakomitą narracją, która trzyma nas w ciągłym napięciu. Zwłaszcza opis zatonięcia Lusitanii wzbudza podziw, choć wydaje mi się że autorka musiała oglądać "Titanica" w trakcie pisania tego fragmentu. Mnogość bohaterów, wydarzeń i miejsc zapewnia czytelnikowi dobrą zabawę, jednak przejrzysty wątek główny sprawia, że ani na chwilę nie czujemy się zagubieni.

Dawno nie czytałam książki zapewniającej mi tak doskonałą rozrywkę. Z całego serca polecam wszystkim czytelniczkom, nie tylko wielbicielką Nory Roberts.