"Chcę Cię usłyszeć" Diane Chamberlain

Ludzki umysł to dla naukowców ciągle obszar pełen niespodzianek do odkrycia. Choroby nękające osobowość człowieka są trudne do uleczenia i bardzo dotkliwe dla osób bliskich. Diane Chamberlain w swojej książce "Chcę Cię usłyszeć" porusza wiele aspektów związanych z tym tematem. Mamy tutaj do czynienia z chorym na depresję, z mutustycznym dzieckiem oraz z kobietą cierpiącą na alzheimera. A są to tylko problemy nękające bohaterów pierwszoplanowych.

Laura w krótkim okresie czasu traci ojca, który umiera na raka, oraz męża - chorego na depresję socjologa. Śmierć tego drugiego następuje w szczególnie przejmujących okolicznościach, gdyż popełnia on samobójstwo w czasie, gdy przebywał sam w domu z pięcioletnią córką Laury, Emmą. Dziewczynka po tych wydarzeniach przestaje się odzywać. Laura za radą terapeutki, postanawia przedstawić Emmie jej biologicznego ojca, który jak do tej pory nawet nie wiedział o istnieniu dziewczynki.

Drugi wątek książki, który objętościowo jest nawet dominujący, to historia pewnej kobiety - Sarah, która mieszka w domu pomocy społecznej i cierpi na początki choroby Alzheimera. Ojciec Laury na łożu śmierci zobowiązał córkę, aby odnalazła Sarę i się nią zaopiekowała. Niestety nie zdążył wyjawić kim jest dla niego tajemnicza kobieta. Laura w trakcie słuchania historii życia Sarah, będzie uporczywie szukać powiązań pomiędzy nią a jej ojcem.

Wydaje się skomplikowane? Wcale takie nie jest. Autorka w bardzo przystępny sposób wprowadza nas w fabułę książki, nie zalewając nas natłokiem informacji. Rozdziały będące wspomnieniami Sary i te opisujące wydarzenia współczesne przeplatają się, dzięki czemu mamy czas aby sobie wszystko poukładać. Retrospekcje są w ciągłości czasowej, każda nowa opowieść zaczyna się tam, gdzie skończyła się poprzednia. Czyta więc się książkę bardzo łatwo, pomimo dwóch odrębnych wątków, oraz ciężkich tematów w niej poruszonych.

Skoro mowa o ciężkich tematach, bardzo poruszające czytelnika są opisy pracy Sarah w szpitalu psychiatrycznym. Działo się to pod koniec lat pięćdziesiątych, gdzie praktyki w takich jednostkach wydają się nam, ludziom przywykłym do współczesnej medycyny, wręcz nieludzkie. Opis przeprowadzania operacji lobotomii bardzo mną wstrząsną, chociaż autorka nie stara się być drastyczna w swoich słowach. Właśnie ta dobroć i łagodność zderzone z bezdusznością lekarzy psychiatrii bardzo działają na wyobraźnię.

Wątek romansowy to przede wszystkim historia Laury i Dylana, ojca Emmy. Przed laty spotkali się na imprezie, za dużo wypili, a owocem tego szaleństwa okazała się prześliczna dziewczynka. Jak teraz będą w stanie uporać się ze stanem w jakim znalazła się ich córka, a także jak potoczą się ich wzajemne relacje? Obydwoje są już dojrzałymi osobami, mają za sobą trudne związki. Więc ich uczucia nie będą tak wybuchowe jak u nastolatków, ale śledzić będziemy je z wielkim zaciekawieniem.

Wielka szkoda, że książka, która przez Diane Chamberlain napisana została 17 lat temu, dopiero teraz ukazuje się w Polsce. Momentami widać upływ minionego czas. Brak telefonów komórkowych, dość ubogie możliwości poszukiwania informacji  w sieci internetowej. To rzuca się w oczy i sprawia że książka jest nieco nieaktualna. 

Ale nie o to w niej chodzi, aby przedstawiać nam nowinki technologiczne. Autorka porusza bardzo trudne tematy. Robi to w sposób niezwykle przystępny, tak że osoby nie będące ekspertami w dziedzinie psychiatrii i psychologi z powodzeniem przyswoją sobie wszelkie przywołane informacje.

Bardzo serdecznie polecam tę lekturę. Dla wszystkich tych, którzy w romansie szukają czegoś więcej niż tylko płomiennych uczuć między kochankami.

Dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za możliwość recenzji.